کتاب آشغالدونی کتابی بسیار زیبا و جذاب که توسط غلام حسین ساعدی به رشته تحریر درآمده است. در بخشی از کتاب می خوانیم: به کوچه بعدی که پیچیدیم، من حسابی دمغ و پکر بودم و کفرم از دست بابام دراومده بود. و ویرم گرفته بود که سر به سرش بذارم و حرصشو دربیارم و تن و بدنش رو بلرزونم. بابام آدم کله شقی بود. انصاف نداشت. حساب هیچی رو نمی کرد. همیشه به فکر خودش بود. تا می تونست راه می رفت. کوچه پس کوچه های خلوت و دوست داشت. در خانه های خالی را می زد. از خیابان های شلوغ می ترسید. از جاهای دیدنی فراری بود. خیال می کرد رحم و مروت تنها در خرابه ها پیدا میشه. خسته که می شد می نشست و وقتی می نشست بدترین جاها می نشست.
